Увесну я адшукала на вуліцы дзверку ад савецкага буфету. Так пачалася гэтая гісторыя даўжынёй у паўгоду. Вынік - люстра ў вітальню, яно ж - арганайзер для біжутэрыі і дробязяў. Усё, апроч дэкаратыўнай ручкі  і кручка збоку - паўторнае выкарыстанне рэчаў, ён жа рэсайклінг. Сабекошт я ацэньваю прыкладна ў дваццаць пяць даляраў, з іх дваццаць зарабіў ( Read more... )

"Навошта вам балкон?!! - Тут два падвалы!!!" - бурна адрэагавала рыэлтарка, калі ў 2012 годзе мы ветліва спрабавалі адмовіцца ад хрушчоўкі на першым паверсе, якую тая прадавала ў Першамайскім раёне. Сёлета я нарэшце магла б паказаць ёй, навошта:


( Read more... )

- Дура, куды ты мяне праз Оршу вядзеш? Я ж да цешчы еду ( Read more... )

Акончэн труд мной мнагалетні, як  той казаў.

Зьмяшчаю пад замком, бо не прэтэндую на красату ў апошняй інстынцыі, эта лічнае.Падумала і адкрыла. Красату не схаваеш ( Read more... )

Цяпер, калі нанесены трэці слой ляку, я магу расслабіцца і расказаць, як пачуваецца чалавек, калі лепіць сурвэтку на акрыл.

Пачуваецца мегатворцам, я вам скажу. Галоўнае - змачыць сурвэтку лякам для валасоў "Лапух і крапіва". Іначай яна рвецца і шкуматаецца. Шэсць сурвэтак я ў суме наляпіла, шэсьць парвала ў працэсе ( Read more... )

Праблемаў у мяне за год не паменела. Але чароўным вобразам змяніліся прыярытэты і стаўленне да праблемаў.

Так, сёньня найбольш турбуе праблема выбару:

гжэль ці ўсё-ткі праванс?

Сумнеўная сумесь акрыл-путцу з клеем ПВА пакрысе кладзецца на аснову, слаі засыхаюць, і я разумею, што ў вніку давядзецца нешта выбіраць.

Праванс больш адпавядае па тоне ( Read more... )

Даруйце, яшчэ крыху пагружу дызайнам.

У папярэднім запісе вы былі сьведкамі таго, як я адкрыла для сябе стыль шэбі-шык. І вось я выгугліка крыніцу зла - блог амэрыканскай дызайнэрк Рэйчэл Эшвел, якая яго прыдумала.

І вось што яна піша:

"Я ніколі не была ў Расіі, але мяне захапляе тое, што я чытала пра катэджы, тканіны і прыгожую ў сваёй эклектычнасьці ( Read more... )

Вазьміце ў рукі карандаш, мы пачынаем дэкупаж. Апошімі днямі я шмат чытала пра гэтую тэхніку ў гугле і цяпер гатовая гаварыць.

Дэкупаж - гэта як інтэрнэт: зло ў руках злодзея. Яшчэ яго можна параўнаць з плястычнай апэрацыяй: некаторым людзям сапраўды паляпшае жыцьцё і самаацэнтку, але збольшага - блаж пацыентаў. Трагізм дэкупажу ў тым, што гэтай ( Read more... )

Да такой зьявы як аўтаспын, у мяне чыста ўтылітарнае стаўленьне. Ежджу папуткамі ня з прынцыпу ці ад прыліваў рамантыкі, а толькі па скрайняй неабходнасьці - у мясцовасьцях, дзе проста няма марштутнага транспарту, а ехаць трэба, прычым тэрмінова. І таму, хоць досьведу маю мала, затое ўсе пяць паездак запомніліся ў самых дробных дэталях. Асабліва ( Read more... )

Пасьля  перапынку ў год я зноў выпадкова пабачыла па тэлевізары праграму "Школа раманту". Як ёдзікам капнула на сьвежую рану! Скажыце, тэленаўты, яны ў кожнай перадачы ўзводзяць калёны з гіпсакардону - ці гэта мне так шанцуе ( Read more... )